De tweede kring van de Silsile-i Sadat behoorde tot Selman-i Farisi (r.a.), een van de grootste en bekendste van de Ashabi Kiram. Met het bijwonen van Onze Profeet’s (vzmh) conversaties, heeft hij de hoogste en meest volmaakte graad berijkt. Hij heeft een bijzondere nabijheid tegenover Hz. Ebu Bekir.
Oorspronkelijk afkomstig uit Iran, in de buurt van Isfahan, uit het dorp Cey. In zijn jeugd was hij een Mecusi (een groep ongelovigen), nadat hij kennis maakte met Christelijke priesters werd hij Christen. Tenslotte bereikte hij Medina, werd Moslim en werd gezien als een van de Ehl-i Beyt (familie van Onze Profeet (vzmh)). Voordat hij Moslim werd was zijn naam Mabeh. Nadat hij Moslim werd noemde Onze Profeet (vzmh) hem “Selman” en maakte hij hem broeder met Ebu’d-Derda (r.a.).
Belangrijke uitspraken
“Drie dingen hebben mij aan het lachen gemaakt en drie dingen hebben mij aan het huilen gemaakt:
Terwijl de dood nabij was, nog om de wereld gevende mens, diegene die niet is vergeten (nog berecht zal worden in het hiernamaals) zijnde onbewuste en de toorn van zijn Rabb (Allah) over zich heen heeft geroepen of hem tevreden heeft gestelt zonder dat te weten en toch hard kan lachen, om hen heb ik gelachen. Om drie dingen heb ik gehuild:
Niet in de aanwezigheid van Rasulullah (vzmh) en zijn Ashab, de ansgt wanneer ik uit het graf opsta en moet wachten voor mijn Rabb zonder dat ik weet of ik naar cennet of cehennem ga”.
Zijn overlijden en Kabr-i Sharif
Selman-i Farisi (r.a.) Hazret heeft een lang leven gehad. Tijdens de Halifeschap van Hz. Osman is hij ziek geworden, in het jaar Hicret 33. (M. 654) op 250 jarige leeftijd is hij in Medain overleden.
In de periode van de Osmanen werd er veel belang gehecht aan de graftombe van Selmani-i Farisi Hazret en werd door Murad Han de Vierde opnieuw gebouwd.
Zijn Kabri Sharif bevindt zich vandaag de dag in Irak, in de buurt van Bagdad, namelijk in Medain. Naast zijn Kabr bevindt zich van de Ashab-i Kiram. de Kabr van Huzeyfetu’bnu’l-Yeman (r.a.).