بیست و نهمین حلقه این سلسله سادات نقشبندیه قدس الله اسرارهم شیخ حافظ ابو سعید صاحب قدس سره می باشند. ایشان روز دوم ماه ذو القعده سال 1196 هجری در مصطفی آباد شهر رامپور هندوستان به دنیا آمدند. ایشان از نوادگان امام ربانی مجدد الف ثانی می باشند. نام پدر گرامی شان شیخ صفی القدر می باشد.
وفات و قبر شان
در منابع چنین ذکر شده است؛ ایشان از مدینه منوره در راه باز گشت به وطن در نزدیکی لکهنو مریضی اش شدت پیدا کرد. سال 1250 در روز اول عید ماه مبارک رمضان حال سکرات موت به ظهور رسید. قبل از وفات به فرزند ارجمندش شیخ عبد الغنی چنین وصیت کردند: “تابع سننات شده، از اهل دنیا دوری گزیند. اگر تو به دراوزه اهل دنیا بروی ذلیل خواهی شد.”
بعد وقت کدامین نماز است؟ گفتند. مولوی حبیب الله در وقت مباح قرار داریم، می توانید نماز بخوانید. شیخ ابو سعید در تمام مدت آن شب با عبادت مشغول شدند. بعد از پشین خواستند که سوره یاسین در نزد شان خوانده شود. سه بار آن سوره مبارکه را گوش کردند. بعد گفتند بسیار خوب وقت خیلی کم و اندک است. بعد به آوردن کلمه شهادت شروع کردند. سال 1250 هجری روز اول عید رمضان بین پشین و عصر به دار بقا ارتحال کردند. در راس مولوی حبیب الله و با اهل قافله تجهیز و تکفین کرده نماز جنازه اش را نیز قاضی خلیل الرحمن ادا کرد. بعد تابوت ایشان را چهل روز با خود حمل کرده به دلهی آوردند. وقتی که به دلهی آمدند جنازه اش را از تابوت در آورده به قبر که می گذاشتند نعش شان خراب نشده بر عکس انگار نو وفات کرده باشد تر و تازه بود. پنبه هایی که زیر سر شان مانده شده بود نیز بوی مسک و عنبر می داد. قبر شان در نزدیکی قبر استاد شان شیخ عبد الله دهلوی می باشد. “یُنَوِّرُ اللهُ مَزجَعَهُ” تاریخ وفات شان می باشد.